Kalwaria Zebrzydowska

Kalwaria Zebrzydowska tętni religijnym życiem zwłaszcza w czasie Wielkiego Tygodnia, kiedy odbywa się tutaj Misterium Męki Pańskiej oraz 15 sierpnia, gdy urządzane jest Misterium Pogrzebu i Triumfu Matki Bożej. Położona 35 km na południowy zachód od Krakowa Kalwaria Zebrzydowska jest drugim po Jasnej Górze, najczęściej odwiedzanym ośrodkiem ruchu pielgrzymkowego w Polsce. Pątnicy zmierzają tu do sanktuarium pasyjno-maryjnego bernardynów, które w 1999 r. zostało wpisane na listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO.

W jego skład, oprócz bazyliki Matki Boskiej Anielskiej wybudowanej w stylu manierystycznym wchodzi zespół 42 manierystycznych i barokowych kapliczek położonych na stokach góry Żar i w dolinie rzeki Cedron. Założeniem opiekują się bernardyni, którym fundator Kalwarii, wojewoda krakowski Mikołaj Zebrzydowski przekazał ją w 1602 r.

Kalwaria Zebrzydowska cieszy się atencją nie tylko u pielgrzymów. Lubią tu zaglądać również górskie łaziki, gdyż stanowi ona dobry punkt wypadowy na szlaki turystyczne wiodące m.in. do Makowa Podhalańskiego, Myślenic, na Kaskową Górę lub przez Babicę i Sularzówkę na Laskowiec.

W latach 1604-09, wg projektów architekta włoskiego Jana Marii Bernardoniego oraz architekta i złotnika flamandzkiego, Pawła Baudartha wzniesiono kościół i klasztor, które w okresie późniejszym zostały rozbudowane. Większość kaplic kalwaryjskich wystawiono na początku XVII w.

W 1641 r. do kościoła trafił cudowny obraz Matki Bożej Kalwaryjskiej. Stało się to po tym jak 3 maja tamtego roku, w prywatnym dworze Paszkowskich mieszkających w niedalekiej Kopytówce, przebywający tam obraz zapłakał krwawymi łzami. Prawie 250 lat później został koronowany.