Nowohuckie osiedla

Trasa nowohucka wiedzie też Aleją Andersa, przy której wyrastają wybudowane w różnych okresach nowohuckie osiedla.

Najstarsze wśród nich jest Osiedle Teatralne z lat 1950-55, uważane za owoc pełnej realizacji założeń socrealizmu w architekturze. Znajduje się w nim kino „Świt” i Teatr Ludowy w czasie popaździernikowej odwilży będący jedną z najważniejszych scen teatralnych w Polsce.

Osiedle Zgody wzniesione w 1955 r. jest podobne do Osiedla Teatralnego, choć jego formy są nieco prostsze.

Osiedla Handlowe i Spółdzielcze powstałe w okresie 1957-61 stanowią już ilustrację odejścia ku nowoczesnej urbanistyce i architekturze.

Spacerując po osiedlach, warto zajść na skrzyżowanie ul. Ludźmierskiej i ul. Obrońców Krzyża. Znajduje się tam drewniany krzyż przypominający o pacyfikacji w 1960 r. demonstracji w obronie decyzji o budowie pierwszego w Nowej Hucie kościoła. Świątynia pw. Arki Pana (pl. Włosika) powstała dopiero w latach 1967-77, a jej architektura pełna jest symbolicznych znaczeń odnoszących się do dziejów Polski.

Doskonały przykład tego, jak PRL-owski, siermiężny socrealizm ustąpił z czasem nowoczesnym rozwiązaniom urbanistycznym. Budowane między latami ‘50 a ‘80 XX wieku osiedla stanowiły ważny element odbudowy Polski z wojennych zgliszcz. Wśród prostych bloków trafiają się architektoniczne perełki - jak np. gmach Teatru Ludowego czy kino “Świt” na Osiedlu Teatralnym.